Çocuğunuzun kuvvetli yönlerine odaklanın. Evladınız eve bir kontrol getirdiğinde, ilkin neyi iyi yapmış olduğu hakkında konuşun. Sonrasında nelerin geliştirilebileceği hakkında konuşun. Belirli güçleri övün. Yanlış meydana getirilen şeyleri yalnız eleştirmeyin.

Yanlış davranışların neticelerini takip edin. Kimi zaman anne babalar, uzun solukta davranışı engellemeyen şeyleri öfkeyle söyler. “Yaptığın şey yüzünden bir ay tv yok” kabul edebilirsiniz. Siz ve evladınız bir yada iki gün sonrasında TV’nin yeniden açılacağını bildiğiniz gibi. Adil olan sonuçlara karar verin ve sonrasında bu tarz şeyleri uygulayın.

Kızdığınızda sakin kalmanın yollarını bulun. Kimi zaman sinirlenmek yada sinirlenmek normaldir. Kontrolü kaybetmeden ilkin “tetikleyici durumları” tanımayı ve onlar hakkında bir şeyler yapmayı öğrenin. Birkaç dakika derin nefes almayı deneyin. İnsanların üzüldüklerinde gidebilecekleri “sessiz bir alan” yaratmayı düşünün. Ya da konuşmayı bırakıp bir süreliğine odadan çıkabilirsiniz. Bir aile olarak oturun ve her insanın sakin kalmak için neler yapabileceği hakkında konuşun.

Çocuğunuzla latife kanalıyla dahi olsa alay etmeyin. Bu, evlatların kendileri hakkında fena hissetmelerine niçin olabilir. Özgüven eksikliğine ve arkadaşlarla geçinme problemlerine yol açabilir. Haksız eleştiri ve alaycılık çocuklar ve anne babalar arasındaki itimat bağına zarar verir. Çocuklarınızla iyi mi konuştuğunuza dikkat edin. Yeni beceriler öğrenirken onlara hata yapmaları için yer verin.

Özür dilemeye istekli olun. Ebeveynlerin, söyledikleri kastettikleri şey değilse evlatlarından özür dileyebilmeleri gerekir. Hakikaten söylemek istediğiniz şeyi sakin bir halde açıklayın. Bunu yaparak iyi bir rol model oluersunuz. Birini incittikten sonrasında özür dilemenin ne kadar mühim bulunduğunu gösterirsiniz. Karşınızdaki kişiye saygı duyarak sorunların üstesinden gelmenin mümkün bulunduğunu öğretirsiniz.